تدوین مدل آموزشی برای عملکرد تحصیلی مبتنی بر هوش چندگانه با واسطه گری خودپنداره و عزّت نفس: یک الگوی ساختاری

پژوهش حاضر اجمالاً با هدف تدوین مدل آموزشی مبتنی بر هوش چندگانه به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری همۀ دانش آموزان پسر دبستانی پایۀ چهارم و پنجم ابتدایی شهر قزوین در سال تحصیلی 93ـ1392 بودند. نمونه شامل 359 دانش آموز که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ مقیاس عزّت نفس (روزنبرگ، 1965)، آزمون خودپنداره (تنسی، 1964) و مقیاس سنجش هوش های چندگانه (عابدی، 1387) بود. معیار عملکرد تحصیلی از میانگین نمرات دروس به دست آمد. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند، مسیرهای مستقیم هوش درون فردی، هوش موسیقایی، هوش منطقی ـ ریاضی، خودپنداره و عزت نفس با عملکرد تحصیلی معنی دار است. مسیرهای مستقیم هوش طبیعت گرا، هوش درون فردی، هوش میان فردی، هوش موسیقایی، هوش فضایی، هوش زبانی و خودپنداره با عزت نفس معنی دار است. اثر مستقیم و غیرمستقیم هوش درون فردی بر عملکرد تحصیلی و عزّت نفس معنادار بود (به ترتیب 003/0p=، 02/0p= و 04/0p=، 001/0p=). اثرمستقیم هوش درون فردی بر خودپنداره نیز معنادار بود (001/0p=). این اطلاعات می تواند برای طراحی برنامه های آموزشی بر مبنای هوش چندگانه و به منظور بالا بردن عملکرد تحصیلی دانش آموزان استفاده می شود.